Luuk draagt gehoorapparaten, waardoor hij naar eigen zeggen ongeveer 80 % van wat er om hem heen gebeurt kan horen. “Ik ben ermee geboren, dus ik weet niet anders”, zegt hij over zijn gehoorverlies. Zonder deze apparaten hoort hij vrijwel niets, wat betekent dat hij sterk afhankelijk is van hulpmiddelen én van andere manieren van waarnemen zoals liplezen en visuele signalen.

Op het veld wordt Luuk’s slechthorendheid ook zichtbaar in praktische situaties. Soms mist hij woorden of aanwijzingen van achteren, bijvoorbeeld wanneer teamgenoten iets roepen tijdens de dekking. Hij en zijn team hebben daar praktische oplossingen voor gevonden: zijn ploeggenoten zorgen ervoor dat hij goed kan zien wat er gebeurt, spreken harder of staan op een plek waar hij goed zicht heeft op communicatie. Daarbovenop let hij erop om vooraan te staan als de coach instructies geeft.

Toch voelt Luuk zich in het team nooit uitgesloten. Hij geeft aan dat hij er nooit onzeker over is geweest en dat zijn omgeving er moeiteloos mee omgaat. Hij lacht zelfs dat hij soms zegt “ja, ja” terwijl hij eigenlijk niet heeft gehoord wat er gezegd is, gewoon omdat hij geen zin heeft om om herhaling te vragen.

Voor hem betekent slechthorendheid vooral dat hij anders communiceert, niet dat hij beperkt is. Hij combineert zijn passie voor handbal met een positieve houding en werkt hard aan zijn droom: een internationale carrière bij een topclub in het buitenland.